Marian Ulc urodził się w 1947 roku w podkieleckiej wsi Szałas. Rodzina, w której się wychował, zajmowała się, oprócz uprawy roli również bednarstwem. Stąd właśnie pochodzić może zamiłowanie do pracy w drewnie. Połączone z talentem i potrzebą ekspresji dało efekt w postaci rzeźbienia w drewnie, które stało się życiową pasją artysty.

Rzeźbieniem zainteresował się jeszcze w młodości. Ponieważ nie posiada formalnego wykształcenia plastycznego, można w zasadzie powiedzieć, że jest samoukiem. W ciągu 40 lat tworzenia wykształcił styl, którego cechami charakterystycznymi są precyzja oraz dbałość o szczegóły, wyraźnie widoczne w jego pracach.

Do pracy wykorzystuje starą kobylicę, która służyła jego ojcu do robienia gontów, zestaw noży i dłut, oraz szereg innych narzędzi, wiertła, siekiery itp. Z lipowego i osikowego drewna powstają rzeźby, które następnie pokrywane są wielobarwną polichromią. Końcowym etapem jest nałożenie warstwy pszczelego wosku, zabezpieczającego przed wpływem wilgoci. Ten element jest niejako podpisem artysty.

Inspiracją artysty jest otaczający świat - Wesela, Kapele, natura - ptaki, drzewa ze zwierzętami. Często przedstawiane są również motywy religijne, na przykład anioły albo szopki.

Twórczość Mariana Ulca jest wyróżniającym się przykładem nurtu w sztuce, który określany jest mianem sztuki ludowej lub sztuki naiwnej. Jego prace spotykają się z bardzo dużym zainteresowaniem, szczególnie w Niemczech. Rezultatem tego były liczne wystawy, min. w Berlinie, Kolonii, Norymberdze, Bremerhaven. Poza tym również w Finlandii, Szwajcarii, Szwecji i Stanach Zjednoczonych.